Me gustaría quedarme más tiempo
Door: Martine
Blijf op de hoogte en volg Martine
13 Oktober 2016 | Spanje, Madrid
Daar zijn we weer! En deze keer vanuit een iets koudere temperatuur met een heleboel regen. In m’n vorige blog nog zo hard geroepen dat de 30 graden ons niet gingen vervelen en nu verplicht binnen moeten zitten. Sterker nog; we hebben niet eens een jas om aan te trekken :’) Weer een goede reden om die winkelstraten maar weer eens op te zoeken ;) Hopelijk komt de zon snel weer om de hoek kijken.
De afgelopen twee weken was het weer daarentegen puur genieten. Iedere dag kleurden we weer een beetje bij. Daar hadden mijn zus en haar vriendin geluk mee. Afgelopen weekend kwamen zij op bezoek en daar hoorde natuurlijk weer een druk programma bij: van een sightseeing door de stad tot het leegkopen van de Primark ;) Want die is hier wel geliefd met z’n 5 verdiepingen. Verder natuurlijk even geshowd hoe wij wonen in ons prachtige appartement. Alhoewel wij rekening moesten houden met bezoekers die ons appartement binnenliepen…
Want sinds twee weken komen hier dagelijks groepjes mensen over de vloer. Vanwege het feit dat wij binnen een maand dit appartement verlaten, moeten er nieuwe mensen onze kamers huren. Daarom worden dagelijks allerlei geïnteresseerden door iemand in ons appartement rondgeleid. Iedere dag krijgen wij berichtjes van de zogenaamde ‘servihousing’ dat wij onze slaapkamers spik en span moeten maken. En als het niet opgeruimd genoeg is, krijgen wij dat ook te horen. De eerste paar keren hebben wij ons natuurlijk keurig netjes aan de afspraken gehouden, maar na twee weken merkten wij dat het wel irritant werd. We kregen zelfs het vriendelijke verzoek om ons appartement tussen bepaalde tijdstippen niet te betreden. Daar staan wij natuurlijk niet om te springen. Momenteel zijn we druk bezig om het bezoekuur te beëindigen ;)
Afgelopen zondag hebben we onszelf maar even verwend met een leuk dagje: de Color Run. Een geweldige ervaring om door de bergen te rennen (en eh... te lopen natuurlijk;)). Na een half uur hadden we alle kleuren aan poeder op ons. En ook niet onbelangrijk was het feest waar de run mee eindigde. Dit was weer eens wat anders dan de hele zondag overheerst te worden door een kater ;)
Het werken met autisten op stage begint steeds interessanter te worden. De kinderen/jongeren worden steeds meer begeleid met activiteiten om zich zo zelfstandig mogelijk te redden in de toekomst. Amber had mazzel en mocht met hen mee naar de tandarts. Daar oefenden de kinderen om zich daar te redden, zodat zij niet bang zijn voor als zij écht naar de tandarts moeten in de toekomst. Verder zijn de kinderen de afgelopen weken goed geobserveerd en hebben de begeleiders een programma gemaakt met doelen. In dat programma staat welk kind wat nodig heeft en moet leren het komende jaar. Niet alleen de begeleiders bedenken deze doelen; ook de ouders mogen op tafel gooien wat zij graag willen dat hun kind gaat leren. Voorbeelden zijn: de uren van de klok, optellen, schoenveters zelfstandig leren strikken etc. Ben heel benieuwd hoe het de komende zich zal uitpakken.
En dan krijg je foto’s vanuit Nederland toegestuurd met winterjassen, harde winden en een donkere lucht om half 8 ‘s avonds. “Wow.. nu al? Maar.. het is toch nog maar… ?” Juist, 13 oktober alweer. En dan komt toch echt het besef dat we alweer bijna richting huis gaan.
Dus iedere dag wordt nu heel heel héél erg gewaardeerd.
De afgelopen twee weken was het weer daarentegen puur genieten. Iedere dag kleurden we weer een beetje bij. Daar hadden mijn zus en haar vriendin geluk mee. Afgelopen weekend kwamen zij op bezoek en daar hoorde natuurlijk weer een druk programma bij: van een sightseeing door de stad tot het leegkopen van de Primark ;) Want die is hier wel geliefd met z’n 5 verdiepingen. Verder natuurlijk even geshowd hoe wij wonen in ons prachtige appartement. Alhoewel wij rekening moesten houden met bezoekers die ons appartement binnenliepen…
Want sinds twee weken komen hier dagelijks groepjes mensen over de vloer. Vanwege het feit dat wij binnen een maand dit appartement verlaten, moeten er nieuwe mensen onze kamers huren. Daarom worden dagelijks allerlei geïnteresseerden door iemand in ons appartement rondgeleid. Iedere dag krijgen wij berichtjes van de zogenaamde ‘servihousing’ dat wij onze slaapkamers spik en span moeten maken. En als het niet opgeruimd genoeg is, krijgen wij dat ook te horen. De eerste paar keren hebben wij ons natuurlijk keurig netjes aan de afspraken gehouden, maar na twee weken merkten wij dat het wel irritant werd. We kregen zelfs het vriendelijke verzoek om ons appartement tussen bepaalde tijdstippen niet te betreden. Daar staan wij natuurlijk niet om te springen. Momenteel zijn we druk bezig om het bezoekuur te beëindigen ;)
Afgelopen zondag hebben we onszelf maar even verwend met een leuk dagje: de Color Run. Een geweldige ervaring om door de bergen te rennen (en eh... te lopen natuurlijk;)). Na een half uur hadden we alle kleuren aan poeder op ons. En ook niet onbelangrijk was het feest waar de run mee eindigde. Dit was weer eens wat anders dan de hele zondag overheerst te worden door een kater ;)
Het werken met autisten op stage begint steeds interessanter te worden. De kinderen/jongeren worden steeds meer begeleid met activiteiten om zich zo zelfstandig mogelijk te redden in de toekomst. Amber had mazzel en mocht met hen mee naar de tandarts. Daar oefenden de kinderen om zich daar te redden, zodat zij niet bang zijn voor als zij écht naar de tandarts moeten in de toekomst. Verder zijn de kinderen de afgelopen weken goed geobserveerd en hebben de begeleiders een programma gemaakt met doelen. In dat programma staat welk kind wat nodig heeft en moet leren het komende jaar. Niet alleen de begeleiders bedenken deze doelen; ook de ouders mogen op tafel gooien wat zij graag willen dat hun kind gaat leren. Voorbeelden zijn: de uren van de klok, optellen, schoenveters zelfstandig leren strikken etc. Ben heel benieuwd hoe het de komende zich zal uitpakken.
En dan krijg je foto’s vanuit Nederland toegestuurd met winterjassen, harde winden en een donkere lucht om half 8 ‘s avonds. “Wow.. nu al? Maar.. het is toch nog maar… ?” Juist, 13 oktober alweer. En dan komt toch echt het besef dat we alweer bijna richting huis gaan.
Dus iedere dag wordt nu heel heel héél erg gewaardeerd.
-
13 Oktober 2016 - 10:04
Oma Gerdy :
Hallo Amber en Martine. Weer ,n leuk stukje geschreven. Ik kijk er naar uit. Ja jullie gedachten beginnen al stilletjes te denken aan terug naar huis te gaan. Hopelijk word het weer bij jullie weer ,n beetje warmer. Zodat jullie daar van kunnen genieten. Het is voor jullie beide ,n hele herinnering aan deze tijd. Amber vanmiddag om 1 uur word er ,n plekje op m,n linker schouder weggehaald.Frank ga mee. ,n beetje spannend. Morgen komt er ,n stuk in de krant met foto van Marleen het hele gezin. Het heeft te maken met de week van donoren. Amber en Martine geniet nog van alles. Veel liefs Oma. -
17 Oktober 2016 - 08:51
Tante Gina:
Martine het is hier best wel mooi weer
ja wat moet ik nou nog meer schrijven zegt opa.
alles gaat zn gangetje.
Ze komt bijna weer thuis..
Hij vind het maar niks dat je zolang weg bent.
Groeten
-
17 Oktober 2016 - 08:51
Tante Gina:
Martine het is hier best wel mooi weer
ja wat moet ik nou nog meer schrijven zegt opa.
alles gaat zn gangetje.
Ze komt bijna weer thuis..
Hij vind het maar niks dat je zolang weg bent.
Groeten
-
18 Oktober 2016 - 22:21
Martine Zwarthoed:
Hoi opa,
Wat leuk dat je wat schrijft! Ik kom inderdaad alweer bijna thuis, nog 3 weekjes. Dus nu nog ff genieten.
Ik zal binnenkort weer een keer gaan skypen!
Groetjess:)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
