Dit bevalt ons prima

Dag 23. Week 4 is ingegaan. Iedere dag weer zijn we dankbaar dat we dit avontuur zijn aangegaan. Want wat blijft dit leven ons iedere keer toch weer verrassen. Ondertussen zijn we volop bezig met onze stage. Hoe het ons bevalt? Als je het ons de eerste dag gevraagd zou hebben, zou je een ander antwoord krijgen dan op dit moment. In het begin was het heel nieuw; de situatie waar de kinderen zich in bevinden, de verschillende soorten begeleiding die de kinderen krijgen en hoe de dag is opgebouwd. De kinderen hebben een veel ergere vorm van autisme dan wij gewend waren van onze vorige stage. Daarom was het eerst vooral de kat uit de boom kijken. Nu we een week verder zijn, beginnen we het echt leuk te vinden. We snappen nu wat voor begeleiding de kinderen krijgen en hoe ze daarop reageren. Pure aandacht en interesse in het kind doet al zoveel met hen. Mooi om te zien. Naast dat de kinderen autistisch zijn, kunnen er op lichamelijk als sociaal gebied problemen bij de kinderen voorkomen. Het valt me op dat de begeleiders van de kinderen heel positief ingesteld zijn en veel energie geven. Ze begeleiden de kinderen heel individueel en zijn heel duidelijk naar hen toe. Ook het programma van de kinderen is interessant om te zien. In de ochtend komen de kinderen d.m.v. pictogrammen te weten wat ze allemaal gaan doen die dag. De dag bestaat vooral uit werken, spelen, muziek luisteren, buiten spelen, gymmen, eten en lichamelijk verzorgd worden. Bij de logopediste leren de kinderen individueel beetje bij beetje te communiceren, de psycholoog houdt zich vooral bezig met het gedrag van de kinderen en stimuleert de ontwikkeling daarvan en de fysiotherapeut helpt de kinderen op lichamelijk gebied en bij de gymlessen. “Maar hoe gaat het dan met jullie Spaans?” Ik hoor het jullie al denken. Het gaat de goede kant op. Beetje bij beetje pikken we weer wat woorden op. De standaardzinnen zitten er ondertussen ook wel goed in. Daarnaast zijn we onze vaste begeleiders iedere dag weer heel dankbaar dat zij af en toe wat Engelse vertalingen geven. Niks te klagen dus.

Na wat scrollen op Facebook kwamen we terecht op Erasmus Madrid. Een organisatie waarbij iedere internationale student zich aan kan sluiten voor een leuk uitje. Uitjes zoals kroegentochten, salsa avonden, boat party’s, beach party’s, tripjes naar andere plekjes en nog veel meer. Ideaal toch? Laten wij nou altijd in zijn voor een uitje! Vrijdagavond met volle verwachtingen naar Sol; dé plek waar de studenten zich zouden gaan verzamelen. Klaar voor de kroegentocht. Met een groep van ongeveer 40 mensen gingen we van club naar club. Na een half uur hadden we een groepje van verschillende nationaliteiten: een Franse, Engelse, Italiaanse, Nederlander en een Mexicaan. Eenmaal in de laatste club hadden we het leuke idee om even snel een fotootje te maken. “Leuk! Maar dan stop ik wel even m’n telefoon in m’n tasje, want voor je het weet pakt iemand hem uit m’n hand.” Je weet maar nooit. Precies 2 seconden heeft het maken van de foto geduurd. Meteen daarna maar weer even m’n telefoon pakken. Dat viel vies tegen; telefoon weg. Uit teleurstelling meteen de halve club afgevraagd, maar na een paar minuten besefte ik dat het een hopeloze zaak was. Weer van geleerd: die Spanjaarden zijn niet te vertrouwen ;)